Ακόμη ένα βιβλίο έφτασε στο τέλος του και είμαι εδώ για να σας πω την γνώμη μου. Μιλάω για το βιβλίο της Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη, Στην αγκαλιά του ήλιου. Βασίζεται σε αληθινή ιστορία.
"Άκουσα σειρήνες να ουρλιάζουν. Τα φώτα τους με τύφλωσαν. Περιπολικά σταμάτησαν απότομα κοντά μου. Τα φρένα τους στρίγκλισαν. Προσπάθησα να βρω μια διέξοδο, να ξεφύγω. Άρχισα να τρέχω. Όταν πίστεψα πως τα είχα καταφέρει, όταν σταμάτησα να πάρω μια ανάσα, κάποιος με άρπαξε άγρια από το μπράτσο. «Αστυνομία! Ψηλά τα χέρια! Συλλαμβάνεσαι!» μου φώναξε. Γύρισα προς το μέρος του αλαφιασμένη. Ήταν ο Νικόλας! Ο άντρας που αγαπούσα. Ο άντρας που μου είχε ζητήσει να γίνω γυναίκα του. Κρατούσε στο χέρι του ένα πιστόλι. Και με σημάδευε.
Η Βαλέρια είναι κλέφτρα. Ένας θηλυκός Ρομπέν των Δασών. Ο Νικόλας είναι αστυνομικός. Ανάμεσα τους φουντώνει ένας έρωτας φωτιά, σε ένα μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές που χορεύει πεντοζάλι, ανάμεσα στην αλήθεια και την φαντασία, στο παρόν και το παρελθόν, στον έρωτα μιας Κρητικοπούλας κι ενός Γερμανού, στα χρόνια του πολέμου. Και ταξιδεύει με το Οριάν Εξπρές της καρδιάς μας στην αγκαλιά του ήλιου.
Γιατί τη ζωή μας τη ζούμε στις πιο μικρές ευτυχισμένες μας στιγμές. Και γιατί αξίζει να γίνουμε ήλιοι για να φωτίσουμε τους σβησμένους ήλιους των άλλων...."
Είναι ένα βιβλίο που μιλάει για δύο εποχές, την εποχή του πολέμου και το σήμερα, όπου οι ζωές των ανθρώπων ενώνονται και μπλέκονται λες και η μοίρα ήθελε όλοι αυτοί να έχουν τόσα κοινά. Ενώ το βιβλίο ξεκινάει με τις οικογενειακές ιστορίες των ηρώων μας και τους έρωτες τους, στη συνέχεια ξεδιπλώνεται ένα τεράστιο κουβάρι με μυστικά, λάθη, αλήθειες, πόνο. Υπάρχει το μυστήριο στο βιβλίο και οι ανατροπές. Νομίζω ότι κάθε σελίδα κρατάει τον αναγνώστη στη θέση του, χωρίς να μπορεί να κλείσει το βιβλίο ούτε για ένα λεπτό.
Εμένα μου άρεσε πολύ, ειδικά η ζωή που αναφέρετε στον πόλεμο και όλος ο έρωτας με τον Γερμανό, καθώς και το τέλος της ιστορίας τους. Το τέλος του μου άρεσε, αλλά μου φάνηκε λίγο ψεύτικο, πως γίνεται να έχει τόσες συμπτώσεις πια;;;
Εσείς το έχετε διαβάσει;;;; Ποιο σημείο ξεχωρίσατε;;;;; Θέλω να μάθω τη δική σας άποψη, εάν σας άρεσε και γιατί. Καλή συνέχεια σας εύχομαι!! Φιλιά πολλά!
Κωνσταντίνα
"Άκουσα σειρήνες να ουρλιάζουν. Τα φώτα τους με τύφλωσαν. Περιπολικά σταμάτησαν απότομα κοντά μου. Τα φρένα τους στρίγκλισαν. Προσπάθησα να βρω μια διέξοδο, να ξεφύγω. Άρχισα να τρέχω. Όταν πίστεψα πως τα είχα καταφέρει, όταν σταμάτησα να πάρω μια ανάσα, κάποιος με άρπαξε άγρια από το μπράτσο. «Αστυνομία! Ψηλά τα χέρια! Συλλαμβάνεσαι!» μου φώναξε. Γύρισα προς το μέρος του αλαφιασμένη. Ήταν ο Νικόλας! Ο άντρας που αγαπούσα. Ο άντρας που μου είχε ζητήσει να γίνω γυναίκα του. Κρατούσε στο χέρι του ένα πιστόλι. Και με σημάδευε.
Η Βαλέρια είναι κλέφτρα. Ένας θηλυκός Ρομπέν των Δασών. Ο Νικόλας είναι αστυνομικός. Ανάμεσα τους φουντώνει ένας έρωτας φωτιά, σε ένα μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές που χορεύει πεντοζάλι, ανάμεσα στην αλήθεια και την φαντασία, στο παρόν και το παρελθόν, στον έρωτα μιας Κρητικοπούλας κι ενός Γερμανού, στα χρόνια του πολέμου. Και ταξιδεύει με το Οριάν Εξπρές της καρδιάς μας στην αγκαλιά του ήλιου.
Γιατί τη ζωή μας τη ζούμε στις πιο μικρές ευτυχισμένες μας στιγμές. Και γιατί αξίζει να γίνουμε ήλιοι για να φωτίσουμε τους σβησμένους ήλιους των άλλων...."
Είναι ένα βιβλίο που μιλάει για δύο εποχές, την εποχή του πολέμου και το σήμερα, όπου οι ζωές των ανθρώπων ενώνονται και μπλέκονται λες και η μοίρα ήθελε όλοι αυτοί να έχουν τόσα κοινά. Ενώ το βιβλίο ξεκινάει με τις οικογενειακές ιστορίες των ηρώων μας και τους έρωτες τους, στη συνέχεια ξεδιπλώνεται ένα τεράστιο κουβάρι με μυστικά, λάθη, αλήθειες, πόνο. Υπάρχει το μυστήριο στο βιβλίο και οι ανατροπές. Νομίζω ότι κάθε σελίδα κρατάει τον αναγνώστη στη θέση του, χωρίς να μπορεί να κλείσει το βιβλίο ούτε για ένα λεπτό.
Εμένα μου άρεσε πολύ, ειδικά η ζωή που αναφέρετε στον πόλεμο και όλος ο έρωτας με τον Γερμανό, καθώς και το τέλος της ιστορίας τους. Το τέλος του μου άρεσε, αλλά μου φάνηκε λίγο ψεύτικο, πως γίνεται να έχει τόσες συμπτώσεις πια;;;
Εσείς το έχετε διαβάσει;;;; Ποιο σημείο ξεχωρίσατε;;;;; Θέλω να μάθω τη δική σας άποψη, εάν σας άρεσε και γιατί. Καλή συνέχεια σας εύχομαι!! Φιλιά πολλά!
Κωνσταντίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου