Χρόνια πολλά!!! Εύχομαι κάθε καλό σε όλους τους εορτάζοντες, να χαίρεστε τα αγαπημένα σας πρόσωπα και να περνάτε όμορφα!! Η μέρα σήμερα ευτυχώς είναι καλή, όσοι ήθελαν να παρευρεθούν στην παραλία για την κατάδυση του σταυρού, θα ευχαριστήθηκαν την βόλτα τους.
Σήμερα λοιπόν είμαι εδώ για ακόμη ένα book review, αυτή τη φορά της Ναταλίας Γερμανού. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μην την γνωρίζει. Πριν από αρκετό καιρό έκδοσε το πρώτο της μυθιστόρημα, Έτσι, για χάρη σου, κι επιτέλους το διάβασα.
Ο Μάνος κοίταξε την κοπέλα που είχε μείνει μέσα στο αυτοκίνητο. Φαινόταν χαμένη μέσα στις σκέψεις της, τυλιγμένη μ' ένα χοντρό πορτοκαλί μπουφάν. Είχε σκιστά ελαφίσια μάτια και σκούρα, κοντοκουρεμένα μαλλιά. Την κοιτούσε σαν μαγνητισμένος, χωρίς κι αυτός να μπορεί να καταλάβει το γιατί. Δεν ήταν η ομορφιά της που του το προκαλούσε αυτό, κάτι άλλο ήταν, κάτι που δεν μπορούσε να το εξηγήσει. Λες και την ήξερε από κάπου - αλλά όχι, αποκλείεται, θα το θυμόταν.
Σαν να είχε λάβει το μήνυμα, σαν κάποιος να της είχε φωνάξει σιωπηλά το όνομα της, η κοπέλα σήκωσε τα μάτια προς το μέρος του. Τον κοίταξε. Ύψωσε ελαφρώς τα φρύδια της κι ύστερα στράφηκε απότομα αλλού. Αλλά για λίγο. Σύντομα τα βλέμματα τους διασταυρώθηκαν ξανά. Τους χώριζε ένα πεζοδρόμια και μια τζαμαρία, αλλά ήταν σαν να μην τους χώριζε τίποτα.
Η Έλλη κι ο Μάνος κοιτάχτηκαν για πρώτη φορά στη ζωή τους.
Θα μπορούσε να είναι μια κλασσική ροζ ιστορία. Αλλά δεν είναι. Πολύ απλά, γιατί αυτός ο έρωτας δεν έχει τέτοια απόχρωση έχει το κόκκινο του πάθους και το μάυρο του μίσους.
Για χάρη της Έλλης, ο Μάνος θα κινδυνέψει πολύ, όπως κινδυνεύουμε πάντα όταν ερωτευόμαστε μέχρι θανάτου. Θα παλέψει με εχθρούς αόρατους και ορατούς, ακόμα και με την ίδια του τη συνείδησή του.
Και για χάρη του Μάνου, η Έλλη θα τινάξει την «τέλεια» ζωή της στον αέρα. Και θα αρχίσει πάλι από το μηδέν.
Κανονικά, μια τέτοια αγάπη αξίζει να σωθεί... Θα σωθεί όμως; Μακάρι...
Όταν το έπιασα να το διαβάσω, πίστευα ότι είναι ακόμη μια ερωτική ιστορία με απλά εμπόδια. Ευτυχώς έπεσα έξω. Είναι μία ιστορία που κυριολεκτηκά ρούφηξα. Σε μία ημέρα το τελείωσα κι ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση με το τέλος του. Έχει ίντριγκα, κτητικότητα, φόβο, κρυφτούλι, μίσος, προστασία και έρωτα. Οι δύο ήρωες είναι full ερωτευμένοι που δεν βλέπουν το μίσος και την κακία που έχουν ακριβώς δίπλα τους. Θα φτάσουν στο σημείο να σκοτώσουν για να τους χωρίσουν. Θα τα καταφέρουν;;;
Εάν σας αρέσουν τα μυστήρια, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι φανερά για τον αναγνώστη, θα το λατρέψετε. Πιστεύω ότι ο καθένας παίρνει ότι αξίζει στο τέλος. Το προτείνω ασυζητητή. Φυσικά είναι ένα βιβλίο για την νεολαία όπου παίζει με τα αισθήματα του αντίθετου φύλου, κια μπορούν να δουν μέσα από αυτό το βιβλίο πως μπορεί να αντιδράσει κάποιος που πληγώνεται.
Το έχετε διαβάσει;;; Σας άρεσε;;; Περιμένω τα σχόλια σας και τις προτάσεις σας!! Σας φιλώ κι εύχομαι να έχετε μία όμορφη ημέρα!!
Κωνσταντίνα
Σήμερα λοιπόν είμαι εδώ για ακόμη ένα book review, αυτή τη φορά της Ναταλίας Γερμανού. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μην την γνωρίζει. Πριν από αρκετό καιρό έκδοσε το πρώτο της μυθιστόρημα, Έτσι, για χάρη σου, κι επιτέλους το διάβασα.
Ο Μάνος κοίταξε την κοπέλα που είχε μείνει μέσα στο αυτοκίνητο. Φαινόταν χαμένη μέσα στις σκέψεις της, τυλιγμένη μ' ένα χοντρό πορτοκαλί μπουφάν. Είχε σκιστά ελαφίσια μάτια και σκούρα, κοντοκουρεμένα μαλλιά. Την κοιτούσε σαν μαγνητισμένος, χωρίς κι αυτός να μπορεί να καταλάβει το γιατί. Δεν ήταν η ομορφιά της που του το προκαλούσε αυτό, κάτι άλλο ήταν, κάτι που δεν μπορούσε να το εξηγήσει. Λες και την ήξερε από κάπου - αλλά όχι, αποκλείεται, θα το θυμόταν.
Σαν να είχε λάβει το μήνυμα, σαν κάποιος να της είχε φωνάξει σιωπηλά το όνομα της, η κοπέλα σήκωσε τα μάτια προς το μέρος του. Τον κοίταξε. Ύψωσε ελαφρώς τα φρύδια της κι ύστερα στράφηκε απότομα αλλού. Αλλά για λίγο. Σύντομα τα βλέμματα τους διασταυρώθηκαν ξανά. Τους χώριζε ένα πεζοδρόμια και μια τζαμαρία, αλλά ήταν σαν να μην τους χώριζε τίποτα.
Η Έλλη κι ο Μάνος κοιτάχτηκαν για πρώτη φορά στη ζωή τους.
Θα μπορούσε να είναι μια κλασσική ροζ ιστορία. Αλλά δεν είναι. Πολύ απλά, γιατί αυτός ο έρωτας δεν έχει τέτοια απόχρωση έχει το κόκκινο του πάθους και το μάυρο του μίσους.
Για χάρη της Έλλης, ο Μάνος θα κινδυνέψει πολύ, όπως κινδυνεύουμε πάντα όταν ερωτευόμαστε μέχρι θανάτου. Θα παλέψει με εχθρούς αόρατους και ορατούς, ακόμα και με την ίδια του τη συνείδησή του.
Και για χάρη του Μάνου, η Έλλη θα τινάξει την «τέλεια» ζωή της στον αέρα. Και θα αρχίσει πάλι από το μηδέν.
Κανονικά, μια τέτοια αγάπη αξίζει να σωθεί... Θα σωθεί όμως; Μακάρι...
Όταν το έπιασα να το διαβάσω, πίστευα ότι είναι ακόμη μια ερωτική ιστορία με απλά εμπόδια. Ευτυχώς έπεσα έξω. Είναι μία ιστορία που κυριολεκτηκά ρούφηξα. Σε μία ημέρα το τελείωσα κι ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση με το τέλος του. Έχει ίντριγκα, κτητικότητα, φόβο, κρυφτούλι, μίσος, προστασία και έρωτα. Οι δύο ήρωες είναι full ερωτευμένοι που δεν βλέπουν το μίσος και την κακία που έχουν ακριβώς δίπλα τους. Θα φτάσουν στο σημείο να σκοτώσουν για να τους χωρίσουν. Θα τα καταφέρουν;;;
Εάν σας αρέσουν τα μυστήρια, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι φανερά για τον αναγνώστη, θα το λατρέψετε. Πιστεύω ότι ο καθένας παίρνει ότι αξίζει στο τέλος. Το προτείνω ασυζητητή. Φυσικά είναι ένα βιβλίο για την νεολαία όπου παίζει με τα αισθήματα του αντίθετου φύλου, κια μπορούν να δουν μέσα από αυτό το βιβλίο πως μπορεί να αντιδράσει κάποιος που πληγώνεται.
Το έχετε διαβάσει;;; Σας άρεσε;;; Περιμένω τα σχόλια σας και τις προτάσεις σας!! Σας φιλώ κι εύχομαι να έχετε μία όμορφη ημέρα!!
Κωνσταντίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου